قتل الهه حسین‌نژاد؛ تصویری دردناک از فروپاشی اخلاقی و شکاف‌های ساختاری جامعه
قتل دردناک الهه حسین‌نژاد، دختر جوانی از اسلامشهر که پس از پایان روز کاری هدف یک جنایت بی‌رحمانه قرار گرفت، بار دیگر افکار عمومی را نسبت به ناامنی فضاهای شهری، به‌ویژه برای زنان، به شوک فرو برد. اما این حادثه تنها یک تراژدی فردی نیست؛ نشانه‌ای است از بحرانی عمیق‌تر در ساختارهای اجتماعی، فرهنگی و نظارتی که سال‌هاست هشدار آن داده شده اما جدی گرفته نمی‌شود.
حامد کریمی- پایگاه خبری تحلیلی شجرنیوز: ماجرای قتل غم‌انگیز الهه حسین‌نژاد، دختر ۲۴ ساله‌ای که پس از ترک محل کارش در اسلامشهر به طرز فجیعی توسط یک راننده خودروی مسافرکش به قتل رسید، صرفاً یک خبر جنایی دیگر نیست. این رویداد نماینده‌ای از بحرانی عمیق‌تر در بطن جامعه است؛ بحرانی که با نام‌های آشنایی چون فروپاشی سرمایه اجتماعی، فقر ساختاری، ناامنی روانی و رهاشدگی نظارتی گره خورده است.
قاتل مردی بود که خود نیز محصول بی‌خانمانی، طردشدگی اجتماعی و شکست در ایفای نقش‌های طبیعی خانوادگی بود. او در خودرو یا قهوه‌خانه‌ها می‌خوابید و همسرش نیز به دلیل خشونت‌های مکرر از او گریخته بود. این فرد مانند بسیاری از حاشیه‌نشینان مدرن، در خلأ نظارت و حمایت، به یک بمب متحرک اجتماعی تبدیل شده بود؛ بمبی که در نهایت روی زندگی یک زن جوان منفجر شد.
الهه حسین‌نژاد قربانی فضایی شد که زنان در آن نه فقط از حقوق برابر بلکه از حداقل‌های امنیت نیز بی‌بهره‌اند. سوار شدن به خودروهای شخصی با پوشش مسافرکش به یکی از روش‌های رایج جابجایی تبدیل شده اما بدون هیچگونه نظام نظارتی و ثبت هویتی، این وضعیت همچون قمار هرروزه با جان زنان عمل می‌کند.
از دیدگاه جامعه‌شناسی این نوع خشونت‌ها ریشه در ترکیبی از عوامل دارند: فقر اقتصادی، بی‌عدالتی جنسیتی، فقدان آموزش‌های همدلانه و نبود سیستم‌های حمایتی و بازدارنده. در جامعه‌ای که نه عدالت کیفری کارآمد است، نه حمایت‌های روانی و اجتماعی در دسترس، و نه فضای عمومی ایمن و قانون‌مند، قربانیان بالقوه در همه‌جا حضور دارند.
قتل الهه حسین‌نژاد زنگ بیدارباشی است برای همه ما؛ چه رسانه، چه نهاد مدنی، چه دولت. باید زیرساخت‌های قانونی برای شناسایی و نظارت بر فعالیت‌های مسافرکشی شخصی توسعه یابد. آموزش‌های فراگیر مهارت‌های زندگی، کنترل خشم، همدلی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی باید از سطح مدارس آغاز شود.
نهادهای مددکاری و حمایتی باید در مناطق پرخطر و حاشیه‌نشین به‌طور فعال مستقر شوند. تابوشکنی درباره خشونت‌های خیابانی و خانگی و شنیدن روایت‌های قربانیان باید به یک عادت اجتماعی تبدیل شود.
الهه حسین‌نژاد فقط یک نام نیست؛ نماد یک ناکامی جمعی است. اگر امروز نایستیم و نپرسیم چرا و چه باید کرد، فردا شاید نام بعدی آشناتر، نزدیک‌تر و دردناک‌تر باشد.
با ما در شبكه های اجتماعی همراه باشيد: اينستاگرام شجرنيوز ، تلگرام شجرنيوز
