چرا رژیم صهیونیستی به توافق دریایی با لبنان تن داد؟

چرا رژیم صهیونیستی به توافق دریایی با لبنان تن داد؟

به گزارش شجرنیوز، به تازگی رژیم صهیونیستی و لبنان در چهارچوب گفتگوهایی که با حمایت و نظارت ایالات متحده آمریکا از چندین ماه قبل آغاز شده است، از دستیابی به یک توافق جهت ترسیم مرزهای دریایی خود در دریای مدیترانه خبر داده اند. توافقی که رژیم صهیونیستی آن را یک “توافق تاریخی” خطاب کرده است. ضرورت دستیابی به توافق مذکور نیز تا حد زیادی در اقدامات یکجانبه چند ماه اخیر رژیم صهیونیستی در استخراج نامشروعِ گاز از میادین گازی شرق دریای مدیترانه به ویژه میدان های گازی قانا و کاریش نهفته است. مساله ای که با هشدارهای جدی لبنان و به طور خاص جنبش حزب الله رو به رو شده است.

در این راستا، بسیاری از ناظران  تحلیلگران بر این باورند که صهیونیست ها با پذیرش این توافق، تا حد زیادی سیگنال های شکست و ضعف خود را به طرف لبنانی و به طور خاص جریان مقاومت ارسال کرده اند و با طرح ادعاهای منحرف کننده در مورد توافق ترسیم مرزهای دریایی با لبنان سعی دارند افکار عمومی را از این مساله منحرف و پَرت کنند.

از این منظر، می توان ۳ پیام عمده را از تحرک اخیر صهیونیست ها در تن دادن به توافق ترسیم مرزهای دریایی با لبنان درک کرد.

۱: تحمیل معادله قدرت بازدارنده حزب الله لبنان به رژیم صهیونیستی

یکی از مولفه ها و محرک های اصلی که رژیم صهیونیستی را به سمت حصول توافق با لبنان با محوریت ترسیم مرزهای دریایی و به رسمیت شناختن حق لبنان در استحراج گاز از میادین گازی شرق دریای مدیترانه سوق داده، هراس این رژیم از توان بازدارندگیِ حزب الله لبنان بوده است.

در این رابطه به طور خاص دبیر کل حزب الله لبنان “سید حسن نصر الله”، در ماه های اخیر و در چندین سخنرانی خود تاکید کرده که حزب الله در برابر غارتِ ثروت های لبنان از سوی صهیونیست ها سکوت پیشه نخواهد کرد و جهت حراست از منافعِ مردم لبنان، در صورت امکان به زور نیز متوسل خواهد شد. در این چهارچوب، اقدام حزب‌الله لبنان در اعزام سه پهپاد غیر مسلح به مناطق پیرامونی میدان گازی کاریش در ماه های اخیر نیز نشان داد که حزب الله در عملیاتی کردنِ وعده های خود کاملا جدی و قاطع است.

از این رو، رژیم صهیونیستی که کاملا روی بهره برداری از میادین انرژی شرق دریای مدیترانه حساب باز کرده، اساسا قادر نیست در فضای ناامنی، دستورکارهای خود را به پیش برد. ناامنی که می تواند از سوی پهپادها و یا موشک های حزب الله لبنان برای رویه های نامشروع و غیرقانونی صهیونیست ها در میادین گازی شرق دریای مدیترانه ایجاد شود. از این رو، رژیم صهیونیستی دستیابی به یک توافق با لبنان جهت ترسیم مرزهای دریایی و مشخص شدن تکلیف حق و حقوق لبنان از میادین انرژی مذکور را در راستای منافع خود یافته و به آن تن داده است. مساله ای که به زعم روزنامه ها و پایگاه های خبری مهم رژیم صهیونیستی نظیر هارتض و یا i۲۴، یکی پیروزی تمام عیار برای حزب الله لبنان و سید حسن نصر الله است.

۲: رونمایی از ضعف‌های داخلی صهیونیست‌ها

یکی دیگر از محرک هایی که رژیم صهیونیستی را به سمت حصول توافق با لبنان جهت ترسیم مرزهای دریایی در شرق مدیترانه و مشخص شدن تکلیف حق لبنان جهت بهره برداری از میادین انرژیِ این منطقه سوق داده، ضعف های فزاینده داخلی صهیونیست ها به ویژه در حوزه های سیاسی و اجتماعی است.

در این چهارچوب، رژیم صهیونیستی بایستی در تاریخ یکم نوامبر، انتخابات سراسری خود را برگزار کند و از همین حالا بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که می توان انتظار وقوع یک بن بست و یا تنش های فزاینده سیاسی را در اراضی اشغالی داشت. مساله ای که چندین سال است گریبانگیر صهیونیست ها شده و فروپاشی و عمرکوتاهِ دولت های این رژیم در سال های اخیر را به همراه داشته است.

در این فضا، اساسا رهبران رژیم صهیونیستی خو را در جایگاهی نمی بینند که جدای از تنش های فزاینده داخلی خود، یک بحران خارجی جدید را علیه رژیمشان ایجاد کنند و هزینه زایی قابل توجهی را به بار آوردند. از این رو، کم هزینه ترین گزینه که آسیب های به مراتب کمتری را نیز برای آن ها در پی داشت یعنی دستیابی به توافق با لبنان را برگزیده اند.

در این میان نباید فراموش کرد که در ماه های اخیر، شاهد قطبی گرایی شدید سیاسی-اجتماعی در داخل اراضی اشغالی و اوج گیری تهیدات امنیتی نیز علیه صهیونیست ها در مناطقی نظیر کرانه باختری و حتی قلب اراضی اشغالی هم بوده ایم. موضوعاتی که همه و همه دست به دست هم داده اند و رژیم صهیونیستی را با ضعف هایی فراگیر رو به رو ساخته اند. ضعف هایی که تا حد زیادی میدان مانور اقدامات ماجراجویانه خارجی را از آن می گیرند.

۳: رژیم صهیونیستی و ایده صادرات گاز به اروپا

همزمان با اوج گیری جنگ اوکراین و تشدید تحریم های کشورهای غربی علیه روسیه به ویژه در حوزه انرژی، رژیم صهیونیستی با توجه به نزدیکی به قاره اروپا، عملا فرصتی مناسبی را پیش روی خود دیده و سعی دارد با توجه به نیاز شدید کشورهای اروپا به گاز، بخشی از سهم گاز صادراتی روسیه به قاره اروپا را در دست خود بگیرد و از این طریق منابع مالی سرشاری را(به ویژه با توجه به افزایش بهای گاز در جهان) از آنِ خود کند.

در این فضا، این رژیم حتی یک روز تاخیر در چهارچوب پروژه بهره برداری از میادین گازی شرق دریای مدیترانه را که به تازگی نیز دستخوش چند روز تاخیر شده بود، نمی پذیرد و سعی دارد تا هر چه سریع تر ظرفیت های صادرات گاز به اروپا را برای خود فعال کند.

از این رو، با توجه به نکاتی که پیشتر به آن ها اشاره شد و رسیدنِ رهبران ارشد رژیم صهیونیستی به این درک راهبردی که در شرایط کنونی توان مقابله با جریان مقاومت لبنان را ندارند و نمی توانند به صورت یک طرفه، اقدام به استخراج انرژی از میادین گازی شرق مدیترانه کنند، حصول یک توافق با لبنان را در دستورکار خود قرار داده‌اند و به دنبال این هستند که منافعشان در این حوزه را هر چه سریع تر تامین کنند. مساله ای که خود یکی از محرک‌های حرکت آن ها به سمت دستیابی به یک توافق با لبنان جهت ترسیم مرزهای دریایی میان دو طرف بوده است.