چرا جمعیت ایران باید دستِ‌کم به ۱۵۰میلیون برسد؟!

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ بررسی وضعیت جمعیتی ایران با همسایه خود ترکیه، در شاخص‌های مختلف نشان می‌دهد علی‌رغم اینکه وسعت جغرافیایی ایران 2برابر ترکیه است و هر دو کشور جمعیت یکسانی دارند، اما اقتصاد ترکیه 1.6برابر بزرگتر از ایران است.

در سال 2020، جمعیت ایران 84.3 میلیون و جمعیت ترکیه 84.5 میلیون نفر برآورد شده است، در حالی که نرخ رشد جمعیت ترکیه از سال 2018 تقریباً در میزان 1.34 درصد ثابت مانده و به‌عوض نرخ رشد جمعیتی کشور ما به زیر 1 درصد سقوط کرده است!

جمعیت شهرنشین هر دو کشور نیز تقریباً برابر 75 درصد از جمعیت این کشورهاست؛ تراکم جمعیتی کشور ترکیه 110 نفر در هر کیلومترمربع است در حالی که تراکم جمعیتی کشور ایران 52 نفر در هر کیلومترمربع است.

در این رابطه، بازخوانی بخشی از بیانات مقام معظم رهبری در “همایش ملی تغییرات جمعیتی و نقش آن در تحولات مختلف جامعه” در تاریخ 1392/8/6 جالب توجه است:

“بنده همچنان معتقدم کشور ما، کشور 75میلیونی نیست، کشور ما، کشور 150میلیونی [است]؛ حالا ما دستِ‌کم را گرفتیم گفتیم 150میلیون؛ بیشتر هم می‌شود گفت. قطعاً این کشور با این سطح وسیع، با این تنوّع آب‌وهوایی، با این امکانات فراوان زیرزمینی، با این استعداد بالقوّه‌ی علمی که در این کشور وجود دارد، می‌تواند یک کشور پرجمعیّتی باشد و ان‌‌شاءالله خودش هم این جمعیت را اداره کند؛ یعنی همچنان ‌که ما فکر می‌کنیم که اگر چهار پنج بچّه افتاد روی دوش یک خانواده، وضع زندگی‌شان چگونه خواهد شد، فکر این را هم بکنید که این چهار پنچ بچّه وقتی بزرگ شدند و کاری پیدا کردند و شغلی پیدا کردند چه کمکی می‌توانند به پیشرفت کشور بکنند؛ یعنی این را هم باید فکر کرد.”

مقایسه وضعیت جمعیتی، مساحت جغرافیایی و توسعه اقتصادی کشور ما با ترکیه، خود به خود موضوع مورد بحث مقام معظم رهبری را تأیید و اثبات می‌کند؛  جمعیت، نرخ رشد جمعیت، درصد شهرنشین، تراکم جمعیت و مساحت از عوامل تأثیرگذار به‌روی شاخص‌های توسعه اقتصادی‌اند.

متأسفانه کشور ما از این نظر در مقایسه با کشور همسایه خود در وضعیت هشدار قرار دارد؛ نرخ باروری کشور در زمان حاضر به حدود 1.7 فرزند سقوط کرده و نرخ رشد جمعیت نیز کمتر از 1 درصد است؛ اینها در حالی است که بحران سالمندی جمعیت کشورمان با سرعت در حال نزدیک شدن‌ است؛ در این رابطه هیچ‌گونه واکنش و دورنگری از مسئولان و ارگان‌های مربوطه مشاهده نمی‌شود و اکثر مسئولان هنوز که هنوز است، بحران کاهش جمعیت را جدی و در اولویت رسیدگی نمی‌دانند!